بررسی هوش اخلاقی مدیران و اثربخشی سازمان‌های داوطلبی در ورزش

هدف: هدف کلی پژوهش حاضر بررسی هوش اخلاقی مدیران و تعیین رابطة بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی سازمان‌های داوطلبی ورزشی در استان خراسان‌‌شمالی بود. روش‌شناسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را مسئولان و اعضای هیأت‌های ورزشی استان خراسان‌شمالی تشکیل دادند. با توجه به محدود بودن این افراد، نمونه برابر جامعه در نظر گرفته شد (n=N). بدین منظور 184 نفر (59 نفر از مدیران و 125 نفر از اعضای هیأت‌های ورزشی) پرسشنامه‌های ویژگی‌های فردی، هوش اخلاقی لنیک و کیل (2011) و اثربخشی سازمانی عیدی (1391) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه‌ها با بهره‌گیری از نظرهای اصلاحی استادان مدیریت ورزشی، مدیران و اعضای هیأت‌های ورزشی به دست آمد و پایایی آن‌ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 90/0 و 92/0 تعیین گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون یو‌من‌ویتنی و کروسکال‌والیس) در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی هیأت‌های ورزشی (02/0 ,p=19/0r=) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین، بین میانگین نمره‌های هوش اخلاقی مدیران و متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه معنی­دار مثبت بین هوش اخلاقی و اثربخشی سازمان‌های داوطلبی، بر ضرورت توجه به هوش اخلاقی مدیران به‌منظور اثربخشی بهتر سازمان تأکید نموده است.